Odmiana imienia Barbra przez przypadki

Barbra imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Barbra

Dopełniacz
(kogo? czego?):Barbry

Celownik
(komu? czemu?):Barbrze

Biernik
(kogo? co?):Barbrę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Barbrą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Barbrze

Wołacz
(hej!):Barbro!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BarbraCo robi Barbra?
Jeśli jednak przegrasz, Barbra zostaje z nami.
Autorem artykułu jest Barbra.
Autorem niniejszego tekstu jest Barbra.
Barbra ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BarbryPrzez cały dzień czułam wzrok Barbry na sobie.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Barbry.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Barbry.
Jadę do Barbry.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Barbry.

Celownik:
(komu? czemu?)
BarbrzeOpowiadam Barbrze o swoich zainteresowaniach.
Mam nadzieję, że Barbrze również się podoba.
Zostawiam Barbrze karteczkę i już mnie nie ma.
Kupiłem Barbrze magnes na lodówkę.
Barbrze oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
BarbręCzekałam na Barbrę w kawiarni.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Barbrę.
Widzę Barbrę.
Patrzę na Barbrę i nic nie rozumiem.
Spojrzał na Barbrę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BarbrąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Barbrą na krytym basenie.
Pracuję z Barbrą.
Wieczorem z Barbrą znowu idziemy na spacer.
Kasia z Barbrą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Siedzieliśmy z Barbrą na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BarbrzeChcę wiedzieć, co myślisz o Barbrze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Barbrze.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Barbrze.
Kiedyś chciałam napisać o Barbrze.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Barbrze.

Wołacz:
(hej!)
BarbroDziękuję Barbro za rozmowę!
Dobranoc Barbro!
Barbro! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Barbro!?
Barbro! Gdzie jesteś?