Odmiana imienia Anita przez przypadki

Anita imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anita

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anity

Celownik
(komu? czemu?):Anicie

Biernik
(kogo? co?):Anitę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anitą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anicie

Wołacz
(hej!):Anito!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Anity

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anit

Celownik
(komu? czemu?):Anitom

Biernik
(kogo? co?):Anity

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anitami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anitach

Wołacz
(hej!):Anity!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnitaAutorem artykułu jest Anita.
Moje drugie imię to właśnie Anita.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Anita.
Anita ma katar i źle się czuje.
W domu Anita często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnityPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Anity.
Piszę list do Anity.
Tato Anity produkował abażury.
Szkoda że Anity prawie że w ogóle nie ma.
Zostało sto dni do narodzin Anity.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnicieDaję Anicie, to co najlepsze we mnie.
Chciałam szybko pochwalić się Anicie.
Tego Anicie było już za wiele.
Oddaję Anicie list.
Anicie udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
AnitęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Anitę.
Spojrzałam na Anitę w wymownym geście.
Anitę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Anitę i uśmiechnął się.
Patrzy na Anitę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnitąA sytuacja z Anitą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Sprzątam pokój razem z Anitą.
Zginął w pojedynku z Anitą.
Rozmawiam z Anitą.
Obie z Anitą miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnicieWczoraj wspomniałam o Anicie z moim tatą.
Rozmawiam o Anicie.
Mowa oczywiście o Anicie.
Dziś napiszę o Anicie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Anicie.

Wołacz:
(hej!)
AnitoHej Anito!
Gdzie jesteś Anito!?
Dzień dobry Anito!
Dobry wieczór Anito!
Anito! Wróć do mnie!