Odmiana imienia Anita przez przypadki

Anita imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anita

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anity

Celownik
(komu? czemu?):Anicie

Biernik
(kogo? co?):Anitę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anitą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anicie

Wołacz
(hej!):Anito!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Anity

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anit

Celownik
(komu? czemu?):Anitom

Biernik
(kogo? co?):Anity

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anitami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anitach

Wołacz
(hej!):Anity!

Przykłady odmiany imienia Anita” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Anita

Autorem artykułu jest Anita.
Moje drugie imię to właśnie Anita.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Anita.
Anita ma katar i źle się czuje.
W domu Anita często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz (kogo? czego?): Anity

Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Anity.
Piszę list do Anity.
Tato Anity produkował abażury.
Szkoda że Anity prawie że w ogóle nie ma.
Zostało sto dni do narodzin Anity.

Celownik (komu? czemu?): Anicie

Daję Anicie, to co najlepsze we mnie.
Chciałam szybko pochwalić się Anicie.
Tego Anicie było już za wiele.
Oddaję Anicie list.
Anicie udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik (kogo? co?): Anitę

Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Anitę.
Spojrzałam na Anitę w wymownym geście.
Anitę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Anitę i uśmiechnął się.
Patrzy na Anitę wyczekująco.

Narzędnik (z kim? z czym?): Anitą

A sytuacja z Anitą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Sprzątam pokój razem z Anitą.
Zginął w pojedynku z Anitą.
Rozmawiam z Anitą.
Obie z Anitą miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik (o kim? o czym?): Anicie

Wczoraj wspomniałam o Anicie z moim tatą.
Rozmawiam o Anicie.
Mowa oczywiście o Anicie.
Dziś napiszę o Anicie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Anicie.

Wołacz (hej!): Anito

Hej Anito!
Gdzie jesteś Anito!?
Dzień dobry Anito!
Dobry wieczór Anito!
Anito! Wróć do mnie!