Odmiana imienia Anitulka przez przypadki

Anitulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anitulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anitulki

Celownik
(komu? czemu?):Anitulce

Biernik
(kogo? co?):Anitulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anitulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anitulce

Wołacz
(hej!):Anitulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnitulkaMoje drugie imię to właśnie Anitulka.
Anitulka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Anitulka.
Autorem niniejszego tekstu jest Anitulka.
Jutro Anitulka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnitulkiAnitulki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Anitulki.
Przez cały dzień czułam wzrok Anitulki na sobie.
W sobotę są urodziny Anitulki.
Dla Anitulki ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnitulceTym razem nie damy Anitulce dojść do głosu.
Dzięki Anitulce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Anitulce.
Słoik z kawą wyleciał Anitulce z rąk.
Korzysta z okazji, by wyznać Anitulce miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
AnitulkęAnitulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Obserwuję Anitulkę bardzo uważnie.
Popatrzyłam na Anitulkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Anitulkę z zaciekawieniem.
Przyniesiona przez Anitulkę kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnitulkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Anitulką.
Jadę na wycieczkę razem z Anitulką.
Powinnam jednak pojechać z Anitulką.
Siedzieliśmy z Anitulką na kanapie.
Razem z Anitulką zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnitulceZastanawiam się czy powiedzieć mami o Anitulce.
Przynajmniej tak myślał tata o Anitulce.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Anitulce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Anitulce.
Piszę o Anitulce.

Wołacz:
(hej!)
AnitulkoAnitulko! Gdzie jesteś?
Cześć Anitulko!
Anitulko! Uważaj!
Dobranoc Anitulko!
Hej Anitulko!