Odmiana imienia Anitunia przez przypadki

Anitunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anitunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anituni

Celownik
(komu? czemu?):Anituni

Biernik
(kogo? co?):Anitunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anitunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anituni

Wołacz
(hej!):Anituniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnituniaAutorem artykułu jest Anitunia.
Anitunia chce pójść ze mną na spacer.
Na drugie imię mam Anitunia.
Jutro Anitunia wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Anitunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnituniMuszę pochwalić pomysł Anituni.
W słuchawce usłyszałam głos Anituni.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Anituni.
Ręka Anituni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rodzina Anituni zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnituniMusiałam się zwierzyć Anituni.
Zerwał jabłko i podał je Anituni.
Co tej Anituni po głowie chodzi?
Zostawiam Anituni karteczkę i już mnie nie ma.
Oddaję Anituni list.

Biernik:
(kogo? co?)
AnitunięW Anitunię nagle coś wstąpiło.
Spojrzałem znacząco na Anitunię.
Patrzył na Anitunię z pełnym zgrozy podziwem.
Przeprosiłam Anitunię i poszłam dalej.
Widzę Anitunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnituniąWeekend spędzony z Anitunią był przesympatyczny.
Śpiewam z Anitunią.
Oboje z Anitunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Razem z Anitunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Wieczorem z Anitunią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnituniAnna sama już nie wie, co myśleć o Anituni.
Dobrze, że wspomniałeś o Anituni.
No a teraz trochę więcej o Anituni.
Przynajmniej tak myślał tata o Anituni.
Marzę o Anituni.

Wołacz:
(hej!)
AnituniuAnituniu! Wróć do mnie!
Anituniu! Gdzie jesteś?
Hej Anituniu!
Cześć Anituniu!
Dobry wieczór Anituniu!