Odmiana imienia Ada przez przypadki

Ada imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ada

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ady

Celownik
(komu? czemu?):Adzie

Biernik
(kogo? co?):Adę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adzie

Wołacz
(hej!):Ado!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ady

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ad

Celownik
(komu? czemu?):Adom

Biernik
(kogo? co?):Ady

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adach

Wołacz
(hej!):Ady!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdaAda chce pójść ze mną na spacer.
Ada wraca do domu.
Jak już wiecie mam na imię Ada.
Ada nie umie śpiewać.
W domu Ada często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdyTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Ady.
Na korytarzu blisko pokoju Ady stało kilka osób.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Ady.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Ady.
Zbieramy na nowy wózek dla Ady.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdzieDzięki Adzie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Korzysta z okazji, by wyznać Adzie miłość.
Kupiłem Adzie magnes na lodówkę.
Mam nadzieję, że Adzie również się podoba.
Mama przyznała rację Adzie.

Biernik:
(kogo? co?)
AdęOszołomienie spadło teraz na Adę i na moment odebrało mu wigor.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Adę.
Widzę Adę.
Pożegnali w końcu Adę i wyszli razem.
Spojrzał na Adę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdąKarolina miała się spotkać z Adą przed szkołą.
A sytuacja z Adą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wieczorem z Adą znowu idziemy na spacer.
Razem z Adą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Rozmawiam z Adą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdzieNa naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Adzie.
Myślał o Adzie i o swoim życiu.
Kto dziś pamięta o Adzie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Adzie.
Mówimy tu oczywiście o Adzie.

Wołacz:
(hej!)
AdoWitaj Ado!
Dobry wieczór Ado!
Cześć Ado!
Hej Ado!
Ado! Uważaj!