Odmiana imienia Aduleńka przez przypadki

Aduleńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aduleńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aduleńki

Celownik
(komu? czemu?):Aduleńce

Biernik
(kogo? co?):Aduleńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aduleńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aduleńce

Wołacz
(hej!):Aduleńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AduleńkaAduleńka chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Aduleńka.
Dopiero do mnie dotarło, że Aduleńka już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Aduleńka.
Aduleńka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AduleńkiSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Aduleńki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Aduleńki.
Ręka Aduleńki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie lubię Aduleńki.
Od razu zobaczyła ich mama Aduleńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AduleńceZszedłem z drogi Aduleńce i usiadłem w fotelu.
Oddaję Aduleńce list.
Dzięki Aduleńce święta nabrały nowego wymiaru.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Aduleńce.
Zerwał jabłko i podał je Aduleńce.

Biernik:
(kogo? co?)
AduleńkęSpojrzał na Aduleńkę z zaciekawieniem.
Patrzył na Aduleńkę z pełnym zgrozy podziwem.
Aduleńkę znalazłam w recepcji hotelu.
Aduleńkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Aduleńkę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AduleńkąSiedzieliśmy z Aduleńką na kanapie.
Oboje z Aduleńką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Zostaliśmy z Aduleńką w salonie sami.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Aduleńką.
Zobacz wywiad z Aduleńką oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AduleńcePrzygotowuje książkę o Aduleńce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Aduleńce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Aduleńce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Aduleńce.
Nie wspomniałem na początku o Aduleńce.

Wołacz:
(hej!)
AduleńkoWitaj Aduleńko!
Dobranoc Aduleńko!
Aduleńko! Uważaj!
Dobry wieczór Aduleńko!
Hej Aduleńko!