Odmiana imienia Aduśka przez przypadki

Aduśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aduśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aduśki

Celownik
(komu? czemu?):Aduśce

Biernik
(kogo? co?):Aduśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aduśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aduśce

Wołacz
(hej!):Aduśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AduśkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Aduśka.
Moje drugie imię to właśnie Aduśka.
Co robi Aduśka?
Aduśka nie umie śpiewać.
Ja i Aduśka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AduśkiNajbardziej polubiłam ojca Aduśki.
Rodzina Aduśki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Serce Aduśki stanęło na moment.
Póki co dodaję zdjęcia Aduśki z wakacji.
Dziadek Aduśki w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
AduśceZaproponowałem Aduśce dwa tematy.
Opowiedziałam Aduśce o przykrości która mnie spotkała.
Aduśce wpadły w ucho słowa piosenki.
Rozalia z troską przyglądała się Aduśce.
Nie wiem, co powiedzieć Aduśce.

Biernik:
(kogo? co?)
AduśkęPrzed sesją zapytałam Aduśkę co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Aduśkę.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Aduśkę.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Aduśkę.
Zdjęcie przesłane przez Aduśkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AduśkąRazem z Aduśką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Aduśką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Przez chwilę oboje z Aduśką patrzyli na siebie.
Pracuję z Aduśką.
Zostanę tu tylko z Aduśką i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AduśceWarto także pomyśleć chwilę o Aduśce.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Aduśce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Aduśce.
Powiedz mi, co myślisz o Aduśce.
No a teraz trochę więcej o Aduśce.

Wołacz:
(hej!)
AduśkoDobranoc Aduśko!
Aduśko! Uważaj!
Hej Aduśko!
Dobry wieczór Aduśko!
Aduśko! Wróć do mnie!