Odmiana imienia Zwnisława przez przypadki

Zwnisława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zwnisława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zwnisławy

Celownik
(komu? czemu?):Zwnisławie

Biernik
(kogo? co?):Zwnisławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zwnisławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zwnisławie

Wołacz
(hej!):Zwnisławo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZwnisławaDobrze, że Zwnisława grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Zwnisława już tu jest.
Jeśli jednak przegrasz, Zwnisława zostaje z nami.
Mam na imię Zwnisława.
Jutro Zwnisława wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZwnisławyTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Zwnisławy.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Zwnisławy.
Piszę list do Zwnisławy.
Uroda Zwnisławy miała potężną moc.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Zwnisławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZwnisławieMama przyznała rację Zwnisławie.
Coś muszę Zwnisławie powiedzieć, stoi i czeka.
Rozalia z troską przyglądała się Zwnisławie.
Zaproponowałem Zwnisławie dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Zwnisławie miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
ZwnisławęZwnisławę zaczęło to nieco irytować.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Zwnisławę.
Postaram się namówić Zwnisławę na spacer.
Spojrzał na Zwnisławę i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Zwnisławę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZwnisławąZginął w pojedynku ze Zwnisławą.
A sytuacja ze Zwnisławą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Pracuję razem ze Zwnisławą.
Rozmawiam ze Zwnisławą.
Powinnam jednak pojechać ze Zwnisławą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZwnisławieTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Zwnisławie.
A o Zwnisławie to i słowa rzec nie umiał.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Zwnisławie.
Myślę o Zwnisławie.
Przez chwilę pomyślałam o Zwnisławie.

Wołacz:
(hej!)
ZwnisławoCześć Zwnisławo!
Hej Zwnisławo!
Dziękuję Zwnisławo za rozmowę!
Dzień dobry Zwnisławo!
Witaj Zwnisławo!