Odmiana imienia Zwnisławka przez przypadki

Zwnisławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zwnisławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zwnisławki

Celownik
(komu? czemu?):Zwnisławce

Biernik
(kogo? co?):Zwnisławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zwnisławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zwnisławce

Wołacz
(hej!):Zwnisławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZwnisławkaAutorem artykułu jest Zwnisławka.
Jeśli jednak przegrasz, Zwnisławka zostaje z nami.
Dobrze, że Zwnisławka grzecznie śpi.
Zwnisławka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Zwnisławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZwnisławkiZostało sto dni do narodzin Zwnisławki.
Pożyczę od Zwnisławki samochód i możemy jechać.
Zaproszenia na urodziny Zwnisławki są gotowe.
Zbieramy na nowy wózek dla Zwnisławki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Zwnisławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZwnisławcePowiedz wszystkim i Zwnisławce, że nic mi nie jest.
Oddaję Zwnisławce list.
Słoik z kawą wyleciał Zwnisławce z rąk.
Kupiłem Zwnisławce magnes na lodówkę.
Ten nie pozostał dłużny Zwnisławce.

Biernik:
(kogo? co?)
ZwnisławkęPodchodzi, całuje Zwnisławkę i idzie do wyjścia.
Patrzy na Zwnisławkę wyczekująco.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Zwnisławkę bardzo przyjaźnie.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Zwnisławkę.
Postaram się namówić Zwnisławkę na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZwnisławkąOboje ze Zwnisławką wybuchliśmy śmiechem.
Obie ze Zwnisławką miałyśmy ochotę skakać do góry.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem ze Zwnisławką.
Pracuję ze Zwnisławką.
Pracuję razem ze Zwnisławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZwnisławceKiedyś chciałam napisać wiersz o Zwnisławce.
Dobrze, że wspomniałeś o Zwnisławce.
Mowa oczywiście o Zwnisławce.
Kilka słów od autora materiału o Zwnisławce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Zwnisławce.

Wołacz:
(hej!)
ZwnisławkoZwnisławko! Gdzie jesteś?
Witaj Zwnisławko!
Zwnisławko! Uważaj!
Gdzie jesteś Zwnisławko!?
Dzień dobry Zwnisławko!