Odmiana imienia Niesławka przez przypadki

Niesławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Niesławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Niesławki

Celownik
(komu? czemu?):Niesławce

Biernik
(kogo? co?):Niesławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Niesławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Niesławce

Wołacz
(hej!):Niesławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NiesławkaJeśli jednak przegrasz, Niesławka zostaje z nami.
Gdzie jest Niesławka?
Niesławka nie umie śpiewać.
Ja i Niesławka nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Niesławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NiesławkiNa korytarzu blisko pokoju Niesławki stało kilka osób.
Tymczasem zauważyłam wpis Niesławki kilka dni temu.
Nie ma Niesławki.
Rodzina Niesławki wyprowadziła się.
Jadę do Niesławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
NiesławceZostawiam Niesławce karteczkę i już mnie nie ma.
Tego Niesławce było już za wiele.
Słoik z kawą wyleciał Niesławce z rąk.
Niesławce oczy błyszczą.
Co tej Niesławce po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
NiesławkęŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Niesławkę bardzo przyjaźnie.
Pożegnali w końcu Niesławkę i wyszli razem.
Postaram się namówić Niesławkę na spacer.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Niesławkę.
Spojrzałam na Niesławkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NiesławkąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Niesławką.
Razem z Niesławką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Pracuję razem z Niesławką.
Pracuję z Niesławką.
Sprzątam pokój razem z Niesławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NiesławceTej nocy po raz pierwszy śniłam o Niesławce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Niesławce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Niesławce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Niesławce.
Myślałam cały czas tylko o Niesławce.

Wołacz:
(hej!)
NiesławkoDobranoc Niesławko!
Gdzie jesteś Niesławko!?
Niesławko! Uważaj!
Niesławko! Wróć do mnie!
Hej Niesławko!