Odmiana imienia Wszebusia przez przypadki

Wszebusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszebusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszebusi

Celownik
(komu? czemu?):Wszebusi

Biernik
(kogo? co?):Wszebusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszebusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszebusi

Wołacz
(hej!):Wszebusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszebusiaMa na imię Wszebusia.
Dobrze, że Wszebusia grzecznie śpi.
Mam na imię Wszebusia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wszebusia.
Wszebusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszebusiPóki co dodaję zdjęcia Wszebusi z wakacji.
Przed sobą ujrzałam rękę Wszebusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wszebusi.
Przedwczoraj były urodziny Wszebusi.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Wszebusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszebusiKupiłem Wszebusi magnes na lodówkę.
Ja na pewno przekaże swój procent Wszebusi.
Dzięki Wszebusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zerwał jabłko i podał je Wszebusi.
Wszebusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
WszebusięSpotkałam Wszebusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Popatrzyłam na Wszebusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Wszebusię.
Spojrzał na Wszebusię z zaciekawieniem.
W końcu obudzili Wszebusię, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszebusiąTym razem korespondowałam z Wszebusią.
Powinnam jednak pojechać z Wszebusią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Wszebusią.
Siedzieliśmy z Wszebusią na kanapie.
Wczoraj wracamy z Wszebusią od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszebusiPamiętajmy o Wszebusi i jej rodzinie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Wszebusi.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Wszebusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wszebusi.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Wszebusi.

Wołacz:
(hej!)
WszebusiuDobry wieczór Wszebusiu!
Dziękuję Wszebusiu za rozmowę!
Dobranoc Wszebusiu!
Witaj Wszebusiu!
Cześć Wszebusiu!