Jak odmienić imię Wszebusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wszebusia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Problem z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Wszebusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wszebusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Wszebusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wszebusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wszebusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Wszebusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wszebusi.
W wołaczu (Hej!): Hej Wszebusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wszebusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wszebusia przez przypadki.