Odmiana imienia Rutunia przez przypadki

Rutunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rutunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rutuniu

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Rutuni

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Rutunią!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Rutuni

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Rutunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rutuni

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):!

Przykłady odmiany imienia Rutunia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Rutunia

Rutunia tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Rutunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Rutunia.
Jak już wiecie mam na imię Rutunia.
Mam na imię Rutunia.

Dopełniacz (kogo? czego?): Rutuniu

Postanowiłam zadzwonić do Rutuniu i chłopaków.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Rutuniu.
Piszę list do Rutuniu.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Rutuniu.
Od razu zobaczyła ich mama Rutuniu.

Celownik (komu? czemu?):

Daję , to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć .
włosy stanęły dęba na głowie.
Nie wiem, co powiedzieć .
Rozalia z troską przyglądała się .

Biernik (kogo? co?): Rutuni

Poszłam dalej i wtedy poznałam Rutuni.
Spojrzałam na Rutuni jak dopisuje kolejne literki.
W końcu obudzili Rutuni, żeby ich ratował.
Przed sesją zapytałam Rutuni co lubi.
Sierżant wpatrywał się w Rutuni jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik (z kim? z czym?):

Pracuję z .
Siedzieliśmy z przy basenie.
Wczoraj wracamy z od lekarza.
Razem z przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Refleksyjnie po spotkaniu z .

Miejscownik (o kim? o czym?):

Śpiewam o .
Przynajmniej tak myślał tata o .
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o .
Kiedyś tam chciałam napisać o .
Kto dziś pamięta o .

Wołacz (hej!): Rutunią

Hej Rutunią!
Dobranoc Rutunią!
Dzień dobry Rutunią!
Dziękuję Rutunią za rozmowę!
Cześć Rutunią!