Jak odmienić imię Rutunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Rutunia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Trudność z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Rutunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Rutunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Rutuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Rutuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Rutunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Rutunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Rutuni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Rutuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Rutunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Rutunia.