Odmiana imienia Rena przez przypadki

Rena imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rena

Dopełniacz
(kogo? czego?):Reny

Celownik
(komu? czemu?):Renie

Biernik
(kogo? co?):Renę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Reną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Renie

Wołacz
(hej!):Reno!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Reny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ren

Celownik
(komu? czemu?):Renom

Biernik
(kogo? co?):Reny

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Renami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Renach

Wołacz
(hej!):Reny!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RenaJeśli jednak przegrasz, Rena zostaje z nami.
Rena odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Rena.
Rena nie umie śpiewać.
Ma na imię Rena.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RenyTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Reny.
Przed domem Reny zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przed sobą ujrzałam rękę Reny.
Piszę list do Reny.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Reny.

Celownik:
(komu? czemu?)
RenieProszę Renie nie dokuczać!
Zerwał jabłko i podał je Renie.
Renie włosy stanęły dęba na głowie.
Ten nie pozostał dłużny Renie.
Oczywiście każdy przyzna rację Renie.

Biernik:
(kogo? co?)
RenęPrzed sesją zapytałam Renę co lubi.
Spotkałam Renę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Podchodzi, całuje Renę i idzie do wyjścia.
Patrzy na Renę wyczekująco.
Czekałam na Renę w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RenąRazem z Reną przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Tym razem korespondowałam z Reną.
Oboje z Reną wybuchliśmy śmiechem.
Obie z Reną miałyśmy ochotę skakać do góry.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Reną na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RenieZastanawiam się czy powiedzieć mami o Renie.
Chciałbym być teraz przy Renie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Renie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Renie.
Rozmawiam o Renie.

Wołacz:
(hej!)
RenoGdzie jesteś Reno!?
Dziękuję Reno za rozmowę!
Dobranoc Reno!
Dzień dobry Reno!
Witaj Reno!