Odmiana imienia Renunia przez przypadki

Renunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Renunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Renuni

Celownik
(komu? czemu?):Renuni

Biernik
(kogo? co?):Renunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Renunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Renuni

Wołacz
(hej!):Renuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RenuniaW domu Renunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś Renunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dla mnie było już jasne, ze Renunia umiera.
Autorem niniejszego tekstu jest Renunia.
Co robi Renunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RenuniNajbardziej polubiłam ojca Renuni.
Póki co dodaję zdjęcia Renuni z wakacji.
Przed sobą ujrzałam rękę Renuni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Renuni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Renuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
RenuniKto wie, może Renuni wyjdzie do na dobre.
Renuni włosy stanęły dęba na głowie.
Słoik z kawą wyleciał Renuni z rąk.
Proszę Renuni nie dokuczać!
Przyglądam się Renuni.

Biernik:
(kogo? co?)
RenunięPodchodzi, całuje Renunię i idzie do wyjścia.
Obserwuję Renunię bardzo uważnie.
W końcu obudzili Renunię, żeby ich ratował.
Chwyciła Renunię za rękaw płaszcza.
Spojrzał na Renunię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RenuniąOboje z Renunią wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Renunią.
Wczoraj wracamy z Renunią od lekarza.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Renunią.
Siedzieliśmy z Renunią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RenuniRozmawiam o Renuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Renuni.
Powiedz mi, co myślisz o Renuni.
Czasami myślę sobie o Renuni.
A przecież nikt inaczej o Renuni nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
RenuniuGdzie jesteś Renuniu!?
Hej Renuniu!
Dziękuję Renuniu za rozmowę!
Dobranoc Renuniu!
Renuniu! Uważaj!