Odmiana imienia Renka przez przypadki

Renka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Renka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Renki

Celownik
(komu? czemu?):Rence

Biernik
(kogo? co?):Renkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Renką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rence

Wołacz
(hej!):Renko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RenkaRenka wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Renka.
Ja i Renka nie wiedziałyśmy, co robić.
Renka chce pójść ze mną na spacer.
Renka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RenkiW słuchawce usłyszałam głos Renki.
Tata Renki sam opatrzył mi nogę.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Renki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Renki.
Pożyczę od Renki samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
RenceKorzysta z okazji, by wyznać Rence miłość.
Tego Rence było już za wiele.
Co tej Rence po głowie chodzi?
Rence włosy stanęły dęba na głowie.
Zerwał jabłko i podał je Rence.

Biernik:
(kogo? co?)
RenkęNa Renkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przeprosiłam Renkę i poszłam dalej.
Spojrzałam na Renkę jak dopisuje kolejne literki.
Widzę Renkę.
Widziałem dzisiaj Renkę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RenkąJa z Renką chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Renką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Siedzieliśmy z Renką przy basenie.
Wieczorem z Renką znowu idziemy na spacer.
Wymyśliłam z Renką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RenceMyślał o Rence i o swoim życiu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Rence.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Rence.
A o Rence to i słowa rzec nie umiał.
Dobrze, że wspomniałeś o Rence.

Wołacz:
(hej!)
RenkoGdzie jesteś Renko!?
Cześć Renko!
Dziękuję Renko za rozmowę!
Witaj Renko!
Dobry wieczór Renko!