Odmiana imienia Oresta przez przypadki

Oresta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Oresta

Dopełniacz
(kogo? czego?):Oresty

Celownik
(komu? czemu?):Oreście

Biernik
(kogo? co?):Orestę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orestą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Oreście

Wołacz
(hej!):Oresto!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrestaDopiero do mnie dotarło, że Oresta już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Oresta.
Dla mnie było już jasne, ze Oresta umiera.
Gdzie jest Oresta?
Oresta odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrestyPostanowiłam zadzwonić do Oresty.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Oresty.
Dla Oresty ten pies jest naprawdę bezcenny.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Oresty.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Oresty.

Celownik:
(komu? czemu?)
OreścieOreście przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oreście oczy błyszczą.
Proszę Oreście nie dokuczać!
Kto wie, może Oreście wyjdzie do na dobre.
Opowiadam Oreście o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
OrestęPożegnali w końcu Orestę i wyszli razem.
Lubię Orestę.
Na Orestę spłynęła niewymowna ulga.
Orestę zaczęło to nieco irytować.
Patrzył na Orestę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrestąRazem z Orestą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer z Orestą.
Ja z Orestą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zginął w pojedynku z Orestą.
Obie z Orestą postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OreścieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Oreście.
Myślałam cały czas tylko o Oreście.
Dzisiaj chciałam napisać o Oreście.
Myślał o Oreście i o swoim życiu.
Na pewno słyszałyście o Oreście.

Wołacz:
(hej!)
OrestoDziękuję Oresto za rozmowę!
Oresto! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Oresto!
Witaj Oresto!
Dobranoc Oresto!