Odmiana imienia Orestunia przez przypadki

Orestunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orestunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orestuni

Celownik
(komu? czemu?):Orestuni

Biernik
(kogo? co?):Orestunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orestunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orestuni

Wołacz
(hej!):Orestuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrestuniaAutorem niniejszego tekstu jest Orestunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Orestunia.
Jeśli jednak przegrasz, Orestunia zostaje z nami.
Co robi Orestunia?
Za chwilę wróci Orestunia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrestuniTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Orestuni.
Przed domem Orestuni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tata Orestuni poszedł otworzyć drzwi.
Szkoda że Orestuni prawie że w ogóle nie ma.
W słuchawce usłyszałam głos Orestuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrestuniOrestuni wpadły w ucho słowa piosenki.
Oczywiście każdy przyzna rację Orestuni.
Opowiedziałam Orestuni o przykrości która mnie spotkała.
Mam nadzieję, że Orestuni również się podoba.
Proszę Orestuni nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
OrestunięSierżant wpatrywał się w Orestunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Orestunię.
Patrzy na Orestunię wyczekująco.
Patrzę na Orestunię i nic nie rozumiem.
Podchodzi, całuje Orestunię i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrestuniąRefleksyjnie po spotkaniu z Orestunią.
Sprzątam pokój z Orestunią.
Obie z Orestunią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Kasia z Orestunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Oboje z Orestunią wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OrestuniWarto także pomyśleć chwilę o Orestuni.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Orestuni.
Rozmawiam o Orestuni.
Dyskutuję o Orestuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Orestuni.

Wołacz:
(hej!)
OrestuniuOrestuniu! Gdzie jesteś?
Orestuniu! Uważaj!
Dobry wieczór Orestuniu!
Gdzie jesteś Orestuniu!?
Witaj Orestuniu!