Odmiana imienia Orencja przez przypadki

Orencja imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orencja

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orencji

Celownik
(komu? czemu?):Orencji

Biernik
(kogo? co?):Orencję

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orencją

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orencji

Wołacz
(hej!):Orencjo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrencjaCo robi Orencja?
Orencja odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Orencja chce pójść ze mną na dyskotekę.
Orencja ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Orencja zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrencjiBardzo podoba mi się wypracowanie Orencji.
Pożyczę od Orencji samochód i możemy jechać.
Nie ma Orencji.
W słuchawce usłyszałam głos Orencji.
Tym razem prezentujemy wystawę Orencji.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrencjiRozalia z troską przyglądała się Orencji.
Powiedz wszystkim i Orencji, że nic mi nie jest.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Orencji coś się stało.
Napisałem wiersz dzięki Orencji.
Dzięki Orencji mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
OrencjęPrzed sesją zapytałam Orencję co lubi.
Widzę Orencję.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Orencję bardzo przyjaźnie.
Oszołomienie spadło teraz na Orencję i na moment odebrało mu wigor.
Podchodzi, całuje Orencję i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrencjąRazem z Orencją przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Wieczorem z Orencją znowu idziemy na spacer.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Orencją.
Karolina miała się spotkać z Orencją przed szkołą.
Oboje z Orencją wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OrencjiRozmawiam o Orencji.
Więcej o Orencji znajdziecie na naszej stronie.
Pamiętajmy o Orencji i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Orencji.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Orencji.

Wołacz:
(hej!)
OrencjoDzień dobry Orencjo!
Cześć Orencjo!
Orencjo! Wróć do mnie!
Orencjo! Gdzie jesteś?
Dziękuję Orencjo za rozmowę!