Odmiana imienia Orencjusia przez przypadki

Orencjusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orencjusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orencjusi

Celownik
(komu? czemu?):Orencjusi

Biernik
(kogo? co?):Orencjusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orencjusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orencjusi

Wołacz
(hej!):Orencjusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrencjusiaJak już wiecie mam na imię Orencjusia.
Orencjusia tego nie widzi.
Orencjusia nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Orencjusia grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Orencjusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrencjusiPrzed sobą ujrzałam rękę Orencjusi.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Orencjusi.
Orencjusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Specjalnością Orencjusi jest jazda na koniu.
Ręka Orencjusi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrencjusiOrencjusi oczy błyszczą.
Słoik z kawą wyleciał Orencjusi z rąk.
Zostawiam Orencjusi karteczkę i już mnie nie ma.
Korzysta z okazji, by wyznać Orencjusi miłość.
Powiedz wszystkim i Orencjusi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
OrencjusięPatrzył na Orencjusię z pełnym zgrozy podziwem.
Postaram się namówić Orencjusię na spacer.
Nieśmiało gładzi Orencjusię po włosach.
Oszołomienie spadło teraz na Orencjusię i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzał na Orencjusię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrencjusiąOboje z Orencjusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Pracuję razem z Orencjusią.
Ja z Orencjusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Karolina miała się spotkać z Orencjusią przed szkołą.
Rozmawiam z Orencjusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OrencjusiNa koniec parę słów o Orencjusi.
To jest pieśń o Orencjusi.
Wszyscy dyskutują o Orencjusi.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Orencjusi.
Więcej o Orencjusi znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
OrencjusiuOrencjusiu! Gdzie jesteś?
Cześć Orencjusiu!
Orencjusiu! Wróć do mnie!
Hej Orencjusiu!
Dzień dobry Orencjusiu!