Odmiana imienia Orencusia przez przypadki

Orencusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orencusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orencusi

Celownik
(komu? czemu?):Orencusi

Biernik
(kogo? co?):Orencusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orencusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orencusi

Wołacz
(hej!):Orencusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrencusiaAutorem niniejszego tekstu jest Orencusia.
Dopiero do mnie dotarło, że Orencusia już tu jest.
Orencusia nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Orencusia z lasu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Orencusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrencusiLubię śpiewać zwłaszcza dla Orencusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Orencusi.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Orencusi.
Prosimy o pomoc dla Orencusi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Orencusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrencusiCoś muszę Orencusi powiedzieć, stoi i czeka.
Zostawiam Orencusi karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Orencusi.
Co tej Orencusi po głowie chodzi?
Ten nie pozostał dłużny Orencusi.

Biernik:
(kogo? co?)
OrencusięSpojrzałam na Orencusię w wymownym geście.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Orencusię.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Orencusię bardzo przyjaźnie.
Przeprosiłam Orencusię i poszłam dalej.
Spotkałam Orencusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrencusiąSprzątam pokój razem z Orencusią.
A sytuacja z Orencusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Orencusią.
Razem z Orencusią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Tym razem korespondowałam z Orencusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OrencusiKiedyś chciałam napisać wiersz o Orencusi.
Przez chwilę pomyślałam o Orencusi.
To jest pieśń o Orencusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Orencusi.
Czasami myślę sobie o Orencusi.

Wołacz:
(hej!)
OrencusiuDobranoc Orencusiu!
Dobry wieczór Orencusiu!
Orencusiu! Gdzie jesteś?
Orencusiu! Uważaj!
Orencusiu! Wróć do mnie!