Odmiana imienia Norunia przez przypadki

Norunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Norunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Noruni

Celownik
(komu? czemu?):Noruni

Biernik
(kogo? co?):Norunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Norunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Noruni

Wołacz
(hej!):Noruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NoruniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Norunia.
Autorem artykułu jest Norunia.
Jak już wiecie mam na imię Norunia.
Norunia nie umie grać na gitarze.
Norunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NoruniPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Noruni.
Zbieramy na nowy wózek dla Noruni.
Zostało sto dni do narodzin Noruni.
Jestem mamą Noruni i jeszcze trojga innych dzieci.
W domu babci Noruni od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
NoruniProszę Noruni nie dokuczać!
Coś muszę Noruni powiedzieć, stoi i czeka.
Tym razem nie damy Noruni dojść do głosu.
Korzysta z okazji, by wyznać Noruni miłość.
Co tej Noruni po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
NorunięSpojrzałam na Norunię w wymownym geście.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Norunię.
Spojrzałam na Norunię jak dopisuje kolejne literki.
Na Norunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Czekałam na Norunię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NoruniąSprzątam pokój razem z Norunią.
Przez chwilę oboje z Norunią patrzyli na siebie.
Siedzieliśmy z Norunią przy basenie.
Ja z Norunią chcemy się przebrać za wampiry.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Norunią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NoruniPomyśl nad tym, co mówiłam ci o Noruni.
Kilka słów od autora materiału o Noruni.
Myślę o Noruni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Noruni.
Przynajmniej tak myślał tata o Noruni.

Wołacz:
(hej!)
NoruniuDzień dobry Noruniu!
Noruniu! Gdzie jesteś?
Noruniu! Uważaj!
Hej Noruniu!
Witaj Noruniu!