Odmiana imienia Mysłusia przez przypadki

Mysłusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mysłusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mysłusi

Celownik
(komu? czemu?):Mysłusi

Biernik
(kogo? co?):Mysłusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mysłusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mysłusi

Wołacz
(hej!):Mysłusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MysłusiaNa drugie imię mam Mysłusia.
Mysłusia tego nie widzi.
Autorem artykułu jest Mysłusia.
Mysłusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mysłusia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MysłusiZostało sto dni do narodzin Mysłusi.
Szukałem linków do strony Mysłusi.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Mysłusi.
Postawa Mysłusi była zupełnie inna.
Tata Mysłusi sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
MysłusiOpowiadam Mysłusi o swoich zainteresowaniach.
Przyglądam się Mysłusi.
Korzysta z okazji, by wyznać Mysłusi miłość.
Mysłusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kto wie, może Mysłusi wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
MysłusięCzekałam na Mysłusię w kawiarni.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Mysłusię bardzo przyjaźnie.
Postaram się namówić Mysłusię na spacer.
Spojrzałam na Mysłusię w wymownym geście.
Kacper patrzył na Mysłusię ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MysłusiąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Mysłusią na krytym basenie.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Mysłusią.
Pracuję razem z Mysłusią.
Sprzątam pokój razem z Mysłusią.
Dorota spotkała się z Mysłusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MysłusiWarto także pomyśleć chwilę o Mysłusi.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Mysłusi.
Kilka słów od autora materiału o Mysłusi.
Pamiętam o Mysłusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Mysłusi.

Wołacz:
(hej!)
MysłusiuWitaj Mysłusiu!
Dziękuję Mysłusiu za rozmowę!
Mysłusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Mysłusiu!
Mysłusiu! Uważaj!