Jak odmienić imię Mysłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mysłusia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia trudność. Największy problem z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Mysłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mysłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Mysłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Mysłusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Mysłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Mysłusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Mysłusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Mysłusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Mysłusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Mysłusia przez przypadki.