Odmiana imienia Maura przez przypadki

Maura imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maura

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maury

Celownik
(komu? czemu?):Maurze

Biernik
(kogo? co?):Maurę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maurą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maurze

Wołacz
(hej!):Mauro!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Maury

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maur

Celownik
(komu? czemu?):Maurom

Biernik
(kogo? co?):Maury

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maurami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maurach

Wołacz
(hej!):Maury!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MauraMaura wraca do domu.
Gdzie jest Maura?
Dobrze, że Maura grzecznie śpi.
Dziś Maura ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Autorem artykułu jest Maura.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MauryNie ma Maury.
Rodzina Maury wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Maury.
Jadę do Maury.
Rodzina Maury zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaurzeDaję Maurze, to co najlepsze we mnie.
Opowiadam Maurze o swoich zainteresowaniach.
Musiałam się zwierzyć Maurze.
Tego Maurze było już za wiele.
Mam nadzieję, że Maurze również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
MauręSpojrzałam na Maurę w wymownym geście.
Patrzę na Maurę i nic nie rozumiem.
Oszołomienie spadło teraz na Maurę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzał na Maurę i uśmiechnął się.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Maurę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaurąSprzątam pokój razem z Maurą.
Kasia z Maurą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Karolina miała się spotkać z Maurą przed szkołą.
Rozmawiam z Maurą.
Pracuję z Maurą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaurzeMamrotał coś o Maurze, gdy podtrzymywał się ściany.
Bardzo fajny blog o Maurze.
Hipnotyzująca powieść o Maurze i płatnym mordercy.
Nie wspomniałem na początku o Maurze.
A przecież nikt inaczej o Maurze nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
MauroDobry wieczór Mauro!
Dobranoc Mauro!
Mauro! Gdzie jesteś?
Mauro! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Mauro!?