Odmiana imienia Maurka przez przypadki

Maurka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maurka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maurki

Celownik
(komu? czemu?):Maurce

Biernik
(kogo? co?):Maurkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maurką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maurce

Wołacz
(hej!):Maurko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaurkaAutorem artykułu jest Maurka.
Co robi Maurka?
Maurka wraca do domu.
Maurka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś Maurka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaurkiNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Maurki.
Uroda Maurki miała potężną moc.
Specjalnością Maurki jest jazda na koniu.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Maurki.
Najbardziej polubiłam ojca Maurki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaurceOddaję Maurce list.
Korzysta z okazji, by wyznać Maurce miłość.
Mama przyznała rację Maurce.
Proszę Maurce nie dokuczać!
Od początku próbujemy pomóc Maurce.

Biernik:
(kogo? co?)
MaurkęObserwuję Maurkę bardzo uważnie.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Maurkę.
Lubię Maurkę.
Spojrzałem znacząco na Maurkę.
Odprowadziłam Maurkę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaurkąJadę na wycieczkę razem z Maurką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Maurką.
Idę na spacer z Maurką.
Śpiewam z Maurką.
Jadę z Maurką na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaurceAnna sama już nie wie, co myśleć o Maurce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Maurce.
Ten wiersz jest o Maurce.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Maurce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Maurce.

Wołacz:
(hej!)
MaurkoMaurko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Maurko!
Maurko! Uważaj!
Hej Maurko!
Dziękuję Maurko za rozmowę!