Odmiana imienia Maurusia przez przypadki

Maurusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maurusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maurusi

Celownik
(komu? czemu?):Maurusi

Biernik
(kogo? co?):Maurusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maurusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maurusi

Wołacz
(hej!):Maurusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaurusiaMaurusia nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Maurusia już tu jest.
Maurusia chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Maurusia.
W domu Maurusia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaurusiMuszę pochwalić pomysł Maurusi.
W sobotę są urodziny Maurusi.
Specjalnością Maurusi jest jazda na koniu.
Rodzina Maurusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Prosimy o pomoc dla Maurusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaurusiZaproponowałem Maurusi dwa tematy.
Zerwał jabłko i podał je Maurusi.
Mama przyznała rację Maurusi.
Dzięki Maurusi święta nabrały nowego wymiaru.
Coś muszę Maurusi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
MaurusięSpojrzała na Maurusię jeszcze raz.
Maurusię znalazłam w recepcji hotelu.
Widzę Maurusię.
Na Maurusię spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła Maurusię za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaurusiąSiedzieliśmy z Maurusią na ławce w parku.
Zostaliśmy z Maurusią w salonie sami.
Wieczorem z Maurusią znowu idziemy na spacer.
Ja z Maurusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Maurusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaurusiHipnotyzująca powieść o Maurusi i płatnym mordercy.
Mamrotał coś o Maurusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Dziś napiszę o Maurusi.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Maurusi.
No a teraz trochę więcej o Maurusi.

Wołacz:
(hej!)
MaurusiuGdzie jesteś Maurusiu!?
Witaj Maurusiu!
Maurusiu! Gdzie jesteś?
Maurusiu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Maurusiu!