Odmiana imienia Maurunia przez przypadki

Maurunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maurunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mauruni

Celownik
(komu? czemu?):Mauruni

Biernik
(kogo? co?):Maurunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maurunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mauruni

Wołacz
(hej!):Mauruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MauruniaDobrze, że Maurunia grzecznie śpi.
Ja i Maurunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Maurunia.
Za chwilę wróci Maurunia z lasu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Maurunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MauruniSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Mauruni.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Mauruni.
Rodzina Mauruni zginęła w wypadku samochodowym.
Na korytarzu blisko pokoju Mauruni stało kilka osób.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Mauruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MauruniDzięki Mauruni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mam nadzieję, że Mauruni również się podoba.
Ten nie pozostał dłużny Mauruni.
Zszedłem z drogi Mauruni i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam Mauruni o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
MaurunięPatrzył na Maurunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Chwyciła Maurunię za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Maurunię.
Spoglądam na Maurunię.
Zdjęcie przesłane przez Maurunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MauruniąObie z Maurunią postawiłyśmy na zmiany.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Maurunią.
Sprzątam pokój z Maurunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Maurunią.
Zostanę tu tylko z Maurunią i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MauruniKilka słów od autora materiału o Mauruni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Mauruni.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Mauruni.
A o Mauruni to i słowa rzec nie umiał.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Mauruni.

Wołacz:
(hej!)
MauruniuDzień dobry Mauruniu!
Dobry wieczór Mauruniu!
Mauruniu! Wróć do mnie!
Cześć Mauruniu!
Gdzie jesteś Mauruniu!?