Odmiana imienia Lutusia przez przypadki

Lutusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutusi

Celownik
(komu? czemu?):Lutusi

Biernik
(kogo? co?):Lutusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutusi

Wołacz
(hej!):Lutusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutusiaGdzie jest Lutusia?
Lutusia wraca do domu.
Lutusia nie umie grać na gitarze.
Ja i Lutusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Lutusia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutusiPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Lutusi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Lutusi.
Póki co dodaję zdjęcia Lutusi z wakacji.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Lutusi.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Lutusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutusiOczywiście każdy przyzna rację Lutusi.
Co tej Lutusi po głowie chodzi?
Opowiadam Lutusi o swoich zainteresowaniach.
Napisałem wiersz dzięki Lutusi.
Nie wiem, co powiedzieć Lutusi.

Biernik:
(kogo? co?)
LutusięSpojrzała na Lutusię jeszcze raz.
Spojrzałam na Lutusię w wymownym geście.
Odprowadziłam Lutusię do wyjścia.
W Lutusię nagle coś wstąpiło.
Na Lutusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutusiąSiedzieliśmy z Lutusią na ławce w parku.
Sprzątam pokój razem z Lutusią.
Jadę z Lutusią na dyskotekę.
Weekend spędzony z Lutusią był przesympatyczny.
Ja z Lutusią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutusiMyślę o Lutusi.
Wspominam o Lutusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Lutusi.
Rozmawiam o Lutusi.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Lutusi.

Wołacz:
(hej!)
LutusiuGdzie jesteś Lutusiu!?
Witaj Lutusiu!
Dobry wieczór Lutusiu!
Hej Lutusiu!
Dziękuję Lutusiu za rozmowę!