Odmiana imienia Lutosława przez przypadki

Lutosława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutosława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutosławy

Celownik
(komu? czemu?):Lutosławie

Biernik
(kogo? co?):Lutosławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutosławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutosławie

Wołacz
(hej!):Lutosławo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutosławaJutro Lutosława wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Lutosława.
Ja i Lutosława nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Lutosława grzecznie śpi.
Lutosława wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutosławySerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Lutosławy.
Tata Lutosławy poszedł otworzyć drzwi.
Szukałem linków do strony Lutosławy.
Przez cały dzień czułam wzrok Lutosławy na sobie.
Specjalnością Lutosławy jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutosławieOpowiedziałam Lutosławie o przykrości która mnie spotkała.
Tym razem nie damy Lutosławie dojść do głosu.
Daję Lutosławie, to co najlepsze we mnie.
Tego Lutosławie było już za wiele.
Nie wiem, co powiedzieć Lutosławie.

Biernik:
(kogo? co?)
LutosławęZdjęcie przesłane przez Lutosławę.
Postaram się namówić Lutosławę na spacer.
Spojrzałam na Lutosławę.
Odprowadziłam Lutosławę do wyjścia.
Spojrzał na Lutosławę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutosławąZostanę tu tylko z Lutosławą i chłopakami.
Pracuję razem z Lutosławą.
Sprzątam pokój z Lutosławą.
Jadę z Lutosławą na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Lutosławą na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutosławieZwiązana jest z nią legenda o Lutosławie.
Myślałam cały czas tylko o Lutosławie.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Lutosławie.
A przecież nikt inaczej o Lutosławie nie pisał.
Powoli spełniam swoje marzenia o Lutosławie.

Wołacz:
(hej!)
LutosławoLutosławo! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Lutosławo!?
Cześć Lutosławo!
Dziękuję Lutosławo za rozmowę!
Lutosławo! Uważaj!