Jak odmienić imię Lutusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lutusia należy do tych imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Trudność z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Lutusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lutusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Lutusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Lutusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Lutusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Lutusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Lutusi.
W wołaczu (Hej!): Hej Lutusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Lutusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Lutusia.