Odmiana imienia Lutomirunia przez przypadki

Lutomirunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutomirunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutomiruni

Celownik
(komu? czemu?):Lutomiruni

Biernik
(kogo? co?):Lutomirunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutomirunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutomiruni

Wołacz
(hej!):Lutomiruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutomiruniaMam na imię Lutomirunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Lutomirunia.
Gdzie jest Lutomirunia?
Dobrze, że Lutomirunia grzecznie śpi.
Co robi Lutomirunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutomiruniByłam pełna uznania dla rozwoju Lutomiruni.
Nie ma Lutomiruni.
Ręka Lutomiruni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Lutomiruni.
Zostało sto dni do narodzin Lutomiruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutomiruniRozalia z troską przyglądała się Lutomiruni.
Dzięki Lutomiruni mamy kolejny artykuł po polsku.
Oczywiście każdy przyzna rację Lutomiruni.
Chciałam szybko pochwalić się Lutomiruni.
Tym razem nie damy Lutomiruni dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
LutomirunięSpojrzał na Lutomirunię z zaciekawieniem.
Lutomirunię zaczęło to nieco irytować.
Przyniesiona przez Lutomirunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzał na Lutomirunię i uśmiechnął się.
Nieśmiało gładzi Lutomirunię po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutomiruniąSiedzieliśmy z Lutomirunią na kanapie.
Zginął w pojedynku z Lutomirunią.
Razem z Lutomirunią zrobiłyśmy obiad.
Rozmawiam z Lutomirunią.
Ja z Lutomirunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutomiruniHipnotyzująca powieść o Lutomiruni i płatnym mordercy.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Lutomiruni.
A o Lutomiruni to i słowa rzec nie umiał.
Dziś napiszę o Lutomiruni.
Piszę o Lutomiruni.

Wołacz:
(hej!)
LutomiruniuGdzie jesteś Lutomiruniu!?
Dobry wieczór Lutomiruniu!
Cześć Lutomiruniu!
Lutomiruniu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Lutomiruniu!