Odmiana imienia Lutomira przez przypadki

Lutomira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutomira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutomiry

Celownik
(komu? czemu?):Lutomirze

Biernik
(kogo? co?):Lutomirę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutomirą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutomirze

Wołacz
(hej!):Lutomiro!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutomiraLutomira ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Lutomira z lasu.
Lutomira nie umie śpiewać.
Lutomira odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Lutomira nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutomiryPostanowiłam zadzwonić do Lutomiry.
Szukałem linków do strony Lutomiry.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Lutomiry.
Rodzina Lutomiry wyprowadziła się.
Tato Lutomiry produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutomirzeDzięki Lutomirze mamy kolejny artykuł po polsku.
Lutomirze włosy stanęły dęba na głowie.
Lutomirze przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Lutomirze święta nabrały nowego wymiaru.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Lutomirze coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
LutomiręSpojrzała na Lutomirę jeszcze raz.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Lutomirę.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lutomirę.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Lutomirę.
Spotkałam Lutomirę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutomirąSiedzieliśmy z Lutomirą na ławce w parku.
Przez chwilę oboje z Lutomirą patrzyli na siebie.
Pracuję z Lutomirą.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Lutomirą.
Tym razem korespondowałam z Lutomirą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutomirzeZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Lutomirze.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Lutomirze.
Przy Lutomirze zapomniałem o wszystkim.
Myślał o Lutomirze i o swoim życiu.
Więcej o Lutomirze znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
LutomiroDobranoc Lutomiro!
Lutomiro! Wróć do mnie!
Witaj Lutomiro!
Hej Lutomiro!
Dobry wieczór Lutomiro!