Odmiana imienia Ksantypa przez przypadki

Ksantypa imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ksantypa

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ksantypy

Celownik
(komu? czemu?):Ksantypie

Biernik
(kogo? co?):Ksantypę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ksantypą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ksantypie

Wołacz
(hej!):Ksantypo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KsantypaGdzie jest Ksantypa?
Mam na imię Ksantypa.
Ma na imię Ksantypa.
Autorem niniejszego tekstu jest Ksantypa.
Ksantypa tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KsantypyPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Ksantypy.
Przedwczoraj były urodziny Ksantypy.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Ksantypy.
Pożyczę od Ksantypy samochód i możemy jechać.
Zostało sto dni do narodzin Ksantypy.

Celownik:
(komu? czemu?)
KsantypieJa na pewno przekaże swój procent Ksantypie.
Mama przyznała rację Ksantypie.
Ksantypie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zaproponowałem Ksantypie dwa tematy.
Powiedz wszystkim i Ksantypie, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
KsantypęSpojrzała na Ksantypę jeszcze raz.
Lubię Ksantypę.
Czekałam na Ksantypę w kawiarni.
Ksantypę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ksantypę bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KsantypąSiedzieliśmy z Ksantypą na ławce w parku.
Idę na spacer z Ksantypą.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Ksantypą na krytym basenie.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Ksantypą.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ksantypą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KsantypieDziś napiszę o Ksantypie.
W powrotnej drodze myślał o Ksantypie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ksantypie.
Mówimy tu oczywiście o Ksantypie.
Dzisiaj chciałam napisać o Ksantypie.

Wołacz:
(hej!)
KsantypoDobranoc Ksantypo!
Dzień dobry Ksantypo!
Ksantypo! Wróć do mnie!
Hej Ksantypo!
Witaj Ksantypo!