Odmiana imienia Karena przez przypadki

Karena imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karena

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kareny

Celownik
(komu? czemu?):Karenie

Biernik
(kogo? co?):Karenę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kareną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karenie

Wołacz
(hej!):Kareno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarenaKarena chce pójść ze mną na spacer.
Karena nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Karena już tu jest.
Dziś Karena ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Karena nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarenyPostanowiłam zadzwonić do Kareny i chłopaków.
Na korytarzu blisko pokoju Kareny stało kilka osób.
Tato Kareny produkował abażury.
Postawa Kareny była zupełnie inna.
Przedwczoraj były urodziny Kareny.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarenieJa na pewno przekaże swój procent Karenie.
Zaproponowałem Karenie dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Karenie miłość.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Karenie.
Powiedz wszystkim i Karenie, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
KarenęO jego personalia miałam spytać Karenę prywatnie.
Spojrzałam na Karenę w wymownym geście.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Karenę.
Spojrzałem znacząco na Karenę.
Spoglądam na Karenę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarenąJa z Kareną zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój razem z Kareną.
Pracuję z Kareną.
Śpiewam z Kareną.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kareną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarenieNa pewno słyszałyście o Karenie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Karenie.
Myślałam cały czas tylko o Karenie.
Kto dziś pamięta o Karenie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Karenie.

Wołacz:
(hej!)
KarenoKareno! Gdzie jesteś?
Hej Kareno!
Kareno! Wróć do mnie!
Cześć Kareno!
Witaj Kareno!