Odmiana imienia Karenusia przez przypadki

Karenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karenusi

Celownik
(komu? czemu?):Karenusi

Biernik
(kogo? co?):Karenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karenusi

Wołacz
(hej!):Karenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarenusiaDziś Karenusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Karenusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Za chwilę wróci Karenusia z lasu.
Karenusia nie umie grać na gitarze.
W domu Karenusia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarenusiZbieramy na nowy wózek dla Karenusi.
Na korytarzu blisko pokoju Karenusi stało kilka osób.
Jadę do Karenusi.
Rodzina Karenusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Serce Karenusi stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarenusiMusiałam się zwierzyć Karenusi.
Ten nie pozostał dłużny Karenusi.
Dzięki Karenusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Karenusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Proszę Karenusi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
KarenusięSpoglądam na Karenusię.
Patrzy na Karenusię wyczekująco.
Spojrzałam na Karenusię w wymownym geście.
Kacper patrzył na Karenusię ze zdumieniem.
Spojrzałam na Karenusię jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarenusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Karenusią.
Obie z Karenusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Sprzątam pokój razem z Karenusią.
Dorota spotkała się z Karenusią.
Siedzieliśmy z Karenusią przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarenusiI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Karenusi.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Karenusi.
Więcej o Karenusi znajdziecie na naszej stronie.
Związana jest z nią legenda o Karenusi.
Rozmawiam o Karenusi.

Wołacz:
(hej!)
KarenusiuDzień dobry Karenusiu!
Dziękuję Karenusiu za rozmowę!
Karenusiu! Uważaj!
Dobry wieczór Karenusiu!
Cześć Karenusiu!