Odmiana imienia Kanuta przez przypadki

Kanuta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kanuta

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kanuty

Celownik
(komu? czemu?):Kanucie

Biernik
(kogo? co?):Kanutę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kanutą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanucie

Wołacz
(hej!):Kanuto!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KanutaAutorem niniejszego tekstu jest Kanuta.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kanuta.
Co robi Kanuta?
W domu Kanuta często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Kanuta.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KanutyPiszę list do Kanuty.
Nie lubię Kanuty.
Tata Kanuty sam opatrzył mi nogę.
Nie ma Kanuty.
Przed domem Kanuty zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
KanucieKanucie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kanucie wpadły w ucho słowa piosenki.
Kanucie włosy stanęły dęba na głowie.
Chciałam szybko pochwalić się Kanucie.
Mama przyznała rację Kanucie.

Biernik:
(kogo? co?)
KanutęSpoglądam na Kanutę.
Kacper patrzył na Kanutę ze zdumieniem.
Chwyciła Kanutę za rękaw płaszcza.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Kanutę.
Popatrzyłam na Kanutę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KanutąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kanutą.
Dorota spotkała się z Kanutą.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kanutą.
Przez chwilę oboje z Kanutą patrzyli na siebie.
Powinnam jednak pojechać z Kanutą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KanucieMuszę Ci powiedzieć prawdę o Kanucie.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Kanucie.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Kanucie.
Teraz chcę napisać parę słów o Kanucie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Kanucie.

Wołacz:
(hej!)
KanutoDobry wieczór Kanuto!
Kanuto! Wróć do mnie!
Dzień dobry Kanuto!
Hej Kanuto!
Witaj Kanuto!