Odmiana imienia Kanutunia przez przypadki

Kanutunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kanutunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kanutuni

Celownik
(komu? czemu?):Kanutuni

Biernik
(kogo? co?):Kanutunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kanutunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanutuni

Wołacz
(hej!):Kanutuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KanutuniaKanutunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
W domu Kanutunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Kanutunia.
Kanutunia nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Kanutunia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KanutuniPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Kanutuni.
W sobotę są urodziny Kanutuni.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Kanutuni.
Przed sobą ujrzałam rękę Kanutuni.
Tato Kanutuni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
KanutuniChciałam szybko pochwalić się Kanutuni.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Kanutuni coś się stało.
Rozalia z troską przyglądała się Kanutuni.
Mama przyznała rację Kanutuni.
Od początku próbujemy pomóc Kanutuni.

Biernik:
(kogo? co?)
KanutunięPatrzył na Kanutunię z pełnym zgrozy podziwem.
Na Kanutunię spłynęła niewymowna ulga.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Kanutunię.
Kanutunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przeprosiłam Kanutunię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KanutuniąOboje z Kanutunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Ja z Kanutunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Przez chwilę oboje z Kanutunią patrzyli na siebie.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Kanutunią.
Razem z Kanutunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KanutuniZwiązana jest z nią legenda o Kanutuni.
Myślę o Kanutuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Kanutuni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Kanutuni.
Przygotowuje książkę o Kanutuni.

Wołacz:
(hej!)
KanutuniuWitaj Kanutuniu!
Kanutuniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Kanutuniu!
Cześć Kanutuniu!
Dzień dobry Kanutuniu!