Odmiana imienia Kanutka przez przypadki

Kanutka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kanutka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kanutki

Celownik
(komu? czemu?):Kanutce

Biernik
(kogo? co?):Kanutkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kanutką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanutce

Wołacz
(hej!):Kanutko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KanutkaKanutka ma katar i źle się czuje.
Kanutka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Kanutka nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kanutka.
Autorem niniejszego tekstu jest Kanutka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KanutkiZbieramy na nowy wózek dla Kanutki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Kanutki.
Rodzina Kanutki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Specjalnością Kanutki jest jazda na koniu.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Kanutki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KanutceKanutce włosy stanęły dęba na głowie.
Oddaję Kanutce list.
Od początku próbujemy pomóc Kanutce.
Dzięki Kanutce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Kanutce i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KanutkęPrzeprosiłam Kanutkę i poszłam dalej.
Kawę kupioną przez Kanutkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Na Kanutkę spłynęła niewymowna ulga.
Widzę Kanutkę.
Popatrzyłam na Kanutkę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KanutkąRazem z Kanutką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Dwa dni temu miałam z Kanutką śmieszną przygodę.
Ja z Kanutką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Wieczorem z Kanutką znowu idziemy na spacer.
Powinnam jednak pojechać z Kanutką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KanutcePrzygotowuje książkę o Kanutce.
Więcej o Kanutce znajdziecie na naszej stronie.
Wszyscy dyskutują o Kanutce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Kanutce.
Myślał o Kanutce i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
KanutkoKanutko! Uważaj!
Dzień dobry Kanutko!
Dobry wieczór Kanutko!
Dziękuję Kanutko za rozmowę!
Kanutko! Gdzie jesteś?