Odmiana imienia Justusia przez przypadki

Justusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justusi

Celownik
(komu? czemu?):Justusi

Biernik
(kogo? co?):Justusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Justusi

Wołacz
(hej!):Justusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustusiaJustusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Justusia tego nie widzi.
Justusia nie umie śpiewać.
Dziś Justusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Gdzie jest Justusia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustusiTato Justusi produkował abażury.
Rodzina Justusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Justusi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Justusi.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Justusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
JustusiJustusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Justusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Dzięki Justusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Od początku próbujemy pomóc Justusi.
Korzysta z okazji, by wyznać Justusi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
JustusięCzekałam na Justusię w kawiarni.
Sierżant wpatrywał się w Justusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Chwyciła Justusię za rękaw płaszcza.
Przed sesją zapytałam Justusię co lubi.
Spojrzałam na Justusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustusiąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Justusią na krytym basenie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Justusią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Justusią.
Razem z Justusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Sprzątam pokój z Justusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JustusiKiedyś chciałam napisać wiersz o Justusi.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Justusi.
Hipnotyzująca powieść o Justusi i płatnym mordercy.
Czasami myślę sobie o Justusi.
Artykuł o Justusi wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
JustusiuDziękuję Justusiu za rozmowę!
Dzień dobry Justusiu!
Justusiu! Uważaj!
Justusiu! Gdzie jesteś?
Hej Justusiu!