Odmiana imienia Imre przez przypadki

Imre imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Imre

Dopełniacz
(kogo? czego?):Imrego

Celownik
(komu? czemu?):Imremu

Biernik
(kogo? co?):Imrego

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Imrem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Imrem

Wołacz
(hej!):Imre!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ImreImre chce pójść ze mną na spacer.
Imre chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Imre.
Jak już wiecie mam na imię Imre.
Mam na imię Imre.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ImregoPostanowiłam zadzwonić do Imrego i chłopaków.
Zbieramy na nowy wózek dla Imrego.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Imrego.
Dziadek Imrego w tym czasie miał chorą rękę.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Imrego.

Celownik:
(komu? czemu?)
ImremuProszę Imremu nie dokuczać!
Kto wie, może Imremu wyjdzie do na dobre.
Ten nie pozostał dłużny Imremu.
Imremu wpadły w ucho słowa piosenki.
Oczywiście każdy przyzna rację Imremu.

Biernik:
(kogo? co?)
ImregoSpojrzałam na Imrego jak dopisuje kolejne literki.
Pożegnali w końcu Imrego i wyszli razem.
Przed wejściem spotkaliśmy Imrego.
Przeprosiłam Imrego i poszłam dalej.
Spojrzał na Imrego z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ImremSiedzieliśmy z Imrem przy basenie.
Razem z Imrem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Razem z Imrem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Razem z Imrem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Siedzieliśmy z Imrem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ImremMyślę o Imrem.
Dzisiaj chciałam napisać o Imrem.
Kiedyś tam chciałam napisać o Imrem.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Imrem.
Na pewno słyszałyście o Imrem.

Wołacz:
(hej!)
ImreImre! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Imre!?
Dobry wieczór Imre!
Hej Imre!
Cześć Imre!