Odmiana imienia Imruś przez przypadki

Imruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Imruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Imrusia

Celownik
(komu? czemu?):Imrusiowi

Biernik
(kogo? co?):Imrusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Imrusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Imrusiu

Wołacz
(hej!):Imrusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ImruśDziś Imruś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Imruś chce pójść ze mną na spacer.
Na drugie imię mam Imruś.
Autorem artykułu jest Imruś.
Imruś ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ImrusiaW słuchawce usłyszałam głos Imrusia.
Zbieramy na nowy wózek dla Imrusia.
Prosimy o pomoc dla Imrusia.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Imrusia.
Jestem mamą Imrusia i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
ImrusiowiZerwał jabłko i podał je Imrusiowi.
Zszedłem z drogi Imrusiowi i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Imrusiowi.
Musiałam się zwierzyć Imrusiowi.
Dzięki Imrusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
ImrusiaKawę kupioną przez Imrusia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Widzę Imrusia.
Sierżant wpatrywał się w Imrusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Imrusia.
W Imrusia nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ImrusiemDwa dni temu miałam z Imrusiem śmieszną przygodę.
Wieczorem z Imrusiem znowu idziemy na spacer.
Refleksyjnie po spotkaniu z Imrusiem.
Przez chwilę oboje z Imrusiem patrzyli na siebie.
Weekend spędzony z Imrusiem był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ImrusiuDobrze, że wspomniałeś o Imrusiu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Imrusiu.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Imrusiu.
Śpiewam o Imrusiu.
Dyskutuję o Imrusiu.

Wołacz:
(hej!)
ImrusiuHej Imrusiu!
Imrusiu! Wróć do mnie!
Witaj Imrusiu!
Dziękuję Imrusiu za rozmowę!
Imrusiu! Uważaj!