Odmiana imienia Imrek przez przypadki

Imrek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Imrek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Imrka

Celownik
(komu? czemu?):Imrkowi

Biernik
(kogo? co?):Imrka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Imrkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Imrku

Wołacz
(hej!):Imrku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ImrekImrek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Imrek.
Imrek chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Imrek.
Autorem artykułu jest Imrek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ImrkaRodzina Imrka zginęła w wypadku samochodowym.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Imrka.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Imrka.
Rodzina Imrka wyprowadziła się.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Imrka słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
ImrkowiDopiero teraz zrozumiałem, że Imrkowi coś się stało.
Dzięki Imrkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Od początku próbujemy pomóc Imrkowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Imrkowi.
Słoik z kawą wyleciał Imrkowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
ImrkaPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Imrka.
Sierżant wpatrywał się w Imrka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Odprowadziłam Imrka do wyjścia.
Czekałam na Imrka w kawiarni.
Imrka zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ImrkiemPrzez chwilę oboje z Imrkiem patrzyli na siebie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Imrkiem.
Jadę z Imrkiem na dyskotekę.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Imrkiem na krytym basenie.
Zobacz wywiad z Imrkiem oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ImrkuChciałam dowiedzieć się więcej o Imrku.
Hipnotyzująca powieść o Imrku i płatnym mordercy.
Pamiętam o Imrku.
Od ostatniego wpisu o Imrku wydarzyło się sporo.
W powrotnej drodze myślał o Imrku.

Wołacz:
(hej!)
ImrkuDobry wieczór Imrku!
Imrku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Imrku!
Imrku! Gdzie jesteś?
Dziękuję Imrku za rozmowę!