Odmiana imienia Henrusia przez przypadki

Henrusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Henrusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Henrusi

Celownik
(komu? czemu?):Henrusi

Biernik
(kogo? co?):Henrusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Henrusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Henrusi

Wołacz
(hej!):Henrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HenrusiaHenrusia nie umie grać na gitarze.
Co robi Henrusia?
Henrusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
W domu Henrusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Moje drugie imię to właśnie Henrusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HenrusiZobaczyłam uśmiechniętą twarz Henrusi.
Prosimy o pomoc dla Henrusi.
Muszę pochwalić pomysł Henrusi.
Przed domem Henrusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Henrusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
HenrusiSłoik z kawą wyleciał Henrusi z rąk.
Zaproponowałem Henrusi dwa tematy.
Nie wiem, co powiedzieć Henrusi.
Henrusi oczy błyszczą.
Mam nadzieję, że Henrusi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
HenrusięPrzeprosiłam Henrusię i poszłam dalej.
Spojrzałem znacząco na Henrusię.
Zdjęcie przesłane przez Henrusię.
Patrzę na Henrusię i nic nie rozumiem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Henrusię bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HenrusiąRazem z Henrusią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Śpiewam z Henrusią.
Zostanę tu tylko z Henrusią i chłopakami.
Kasia z Henrusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Henrusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HenrusiAnna sama już nie wie, co myśleć o Henrusi.
Myślałam cały czas tylko o Henrusi.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Henrusi.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Henrusi.
Dziś napiszę o Henrusi.

Wołacz:
(hej!)
HenrusiuDzień dobry Henrusiu!
Dziękuję Henrusiu za rozmowę!
Hej Henrusiu!
Gdzie jesteś Henrusiu!?
Henrusiu! Gdzie jesteś?