Jak odmienić imię Henrusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Henrusia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Henrusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Henrusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Henrusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Henrusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Henrusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Henrusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Henrusi.
W wołaczu (Hej!): Henrusiu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Henrusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Henrusia.