Odmiana imienia Fortuna przez przypadki

Fortuna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fortuna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fortuny

Celownik
(komu? czemu?):Fortunie

Biernik
(kogo? co?):Fortunę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fortuną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fortunie

Wołacz
(hej!):Fortuno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FortunaAutorem niniejszego tekstu jest Fortuna.
Fortuna wraca do domu.
Ma na imię Fortuna.
Fortuna chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Fortuna umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FortunyJadę do Fortuny.
Tymczasem zauważyłam wpis Fortuny kilka dni temu.
Rodzina Fortuny wyprowadziła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Fortuny.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Fortuny.

Celownik:
(komu? czemu?)
FortunieFortunie oczy błyszczą.
Co tej Fortunie po głowie chodzi?
Zaproponowałem Fortunie dwa tematy.
Przyglądam się Fortunie.
Mam nadzieję, że Fortunie również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
FortunęW końcu obudzili Fortunę, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Fortunę.
Spojrzałam na Fortunę jak dopisuje kolejne literki.
Kawę kupioną przez Fortunę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Obserwuję Fortunę bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FortunąWczoraj wracamy z Fortuną od lekarza.
Sprzątam pokój z Fortuną.
Siedzieliśmy z Fortuną przy basenie.
Dwa dni temu miałam z Fortuną śmieszną przygodę.
Jadę na wycieczkę razem z Fortuną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FortuniePowoli spełniam swoje marzenia o Fortunie.
Pamiętam o Fortunie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Fortunie.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Fortunie.
Powiedz mi, co myślisz o Fortunie.

Wołacz:
(hej!)
FortunoDobranoc Fortuno!
Dobry wieczór Fortuno!
Fortuno! Uważaj!
Dziękuję Fortuno za rozmowę!
Witaj Fortuno!