Odmiana imienia Fortunka przez przypadki

Fortunka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fortunka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fortunkę

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Fortunki

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Fortunką

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Fortunce

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fortunko

Wołacz
(hej!):Fortunce!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FortunkaAutorem artykułu jest Fortunka.
Ja i Fortunka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Fortunka.
Jeśli jednak przegrasz, Fortunka zostaje z nami.
Mam na imię Fortunka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FortunkęBardzo podoba mi się wypracowanie Fortunkę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Fortunkę.
Nie lubię Fortunkę.
Tata Fortunkę sam opatrzył mi nogę.
Tymczasem zauważyłam wpis Fortunkę kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
włosy stanęły dęba na głowie.
Mama przyznała rację .
Opowiadam o swoich zainteresowaniach.
Zaproponowałem dwa tematy.
Kupiłem magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
FortunkiSpotkałam Fortunki w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Fortunki jak dopisuje kolejne literki.
Widziałem dzisiaj Fortunki z mojej klasy.
Patrzę na Fortunki i nic nie rozumiem.
Na Fortunki spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Tym razem korespondowałam z .
Siedzieliśmy z przy basenie.
Wymyśliłam z nową zabawę.
Kasia z mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Ja z coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
A o to i słowa rzec nie umiał.
Przygotowuje książkę o .
Kiedyś tam chciałam napisać o .
Pamiętajmy o i jej rodzinie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o .

Wołacz:
(hej!)
! Gdzie jesteś?
! Uważaj!
Witaj !
Cześć !
Hej !