Odmiana imienia Fortunia przez przypadki

Fortunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fortunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fortuni

Celownik
(komu? czemu?):Fortuni

Biernik
(kogo? co?):Fortunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fortunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fortuni

Wołacz
(hej!):Fortuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FortuniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Fortunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Fortunia.
Dobrze, że Fortunia grzecznie śpi.
Ja i Fortunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Fortunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FortuniZaproszenia na urodziny Fortuni są gotowe.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Fortuni.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Fortuni.
Wysyłam list do Fortuni.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Fortuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
FortuniKorzysta z okazji, by wyznać Fortuni miłość.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Fortuni coś się stało.
Przyglądam się Fortuni.
Napisałem wiersz dzięki Fortuni.
Powiedz wszystkim i Fortuni, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
FortunięSpojrzałam na Fortunię w wymownym geście.
Spoglądam na Fortunię.
Przyniesiona przez Fortunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Sierżant wpatrywał się w Fortunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Pożegnali w końcu Fortunię i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FortuniąSprzątam pokój razem z Fortunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Fortunią.
Razem z Fortunią zrobiłyśmy obiad.
Refleksyjnie po spotkaniu z Fortunią.
Razem z Fortunią podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FortuniKiedyś tam chciałam napisać o Fortuni.
Na koniec parę słów o Fortuni.
Bardzo fajny blog o Fortuni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Fortuni.
Myślę o Fortuni.

Wołacz:
(hej!)
FortuniuFortuniu! Uważaj!
Dobry wieczór Fortuniu!
Gdzie jesteś Fortuniu!?
Dzień dobry Fortuniu!
Witaj Fortuniu!