Odmiana imienia Fabunia przez przypadki

Fabunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fabunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fabuni

Celownik
(komu? czemu?):Fabuni

Biernik
(kogo? co?):Fabunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fabunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fabuni

Wołacz
(hej!):Fabuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FabuniaW domu Fabunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Fabunia.
Jutro Fabunia wyjdzie ze szpitala.
Dla mnie było już jasne, ze Fabunia umiera.
Ma na imię Fabunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FabuniNa korytarzu blisko pokoju Fabuni stało kilka osób.
Dla Fabuni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Nie lubię Fabuni.
Uroda Fabuni miała potężną moc.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Fabuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
FabuniFabuni oczy błyszczą.
Zszedłem z drogi Fabuni i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam Fabuni o przykrości która mnie spotkała.
Słoik z kawą wyleciał Fabuni z rąk.
Coś muszę Fabuni powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
FabunięSpojrzałam na Fabunię w wymownym geście.
Spojrzała na Fabunię jeszcze raz.
Doprowadził tym Fabunię do stanu bliskiego apopleksji.
Przyniesiona przez Fabunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzał na Fabunię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FabuniąSprzątam pokój razem z Fabunią.
Siedzieliśmy z Fabunią na ławce w parku.
Byliśmy z Fabunią na jarmarku.
Razem z Fabunią zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Fabunią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FabuniZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Fabuni.
Myślałam cały czas tylko o Fabuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Fabuni.
Kto dziś pamięta o Fabuni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Fabuni.

Wołacz:
(hej!)
FabuniuDziękuję Fabuniu za rozmowę!
Dobranoc Fabuniu!
Hej Fabuniu!
Gdzie jesteś Fabuniu!?
Fabuniu! Gdzie jesteś?